Japońskie przedszkola – czego uczą w życiu? #powroty
Czego uczą japońskie przedszkola - i czego my sami moglibyśmy się od nich nauczyć?
25 lipca 2024
Czego uczą japońskie przedszkola - i czego my sami moglibyśmy się od nich nauczyć?
25 lipca 2024
O znaczeniu roweru, gubieniu się w Japonii nocą i (nie)zwykłej, ludzkiej życzliwości.
25 lipca 2024
Japońskie imiona - co znaczą i jak/po co się je nadaje? Zobacz, jak dostałam moje…
25 lipca 2024
Hanami – czyli dosłownie „patrzenie na kawiaty” – to świętowanie i czas, w którym cała…
30 maja 2024
Co jeść w Peru? Słodycze, oczywiście! Sprawdź, za czym najlepiej rozglądać się na ulicach.
6 maja 2022
Chrupiące szczęście i smak życia ulicy. To pikarones – czyli peruwiańskie pączki.
3 maja 2022
Planujesz wyjazd do Peru? Spokojna głowa (i lekki plecak)!
24 kwietnia 2022
Jak sprawić, by przyjęli Cię na taki wolontariat, na jaki chcesz?
21 grudnia 2021
Sama doświadczyłam go po raz pierwszy - i zakochałam się na zabój. Może Ty też…
21 grudnia 2021
Które trafiły na wyspy przypadkiem i okazały się hitem, a które zostały nimi z błędu?
15 grudnia 2021![🔸 „Shankari? Poczekaj, aż ją poznasz.”
– opowiada Gryffin – pierwszy wolontariusz, którego poznajemy na progu dawnego balijskiego sanktuarium artystów. Przyjechał ze stanów w ramach przerwy między końcem studiów a obroną dyplomu. Jego wzrok zawiesza się na ciemności za oknem, kiedy wypuszcza z płuc gęsty, papierosowy dym i dodaje:
🔸 „Wtedy zrozumiesz wszystko.”
⠀
Shankari to gospodyni wolontariatu, który był jednym z powodów naszej podróży do Indonezji. Mieliśmy pomóc w drobnych pracach domowych i przy promocji sanktuarium w Internecie.
⠀
W trakcie wymiany wiadomości na whatsappie dowiadujemy się, że aktualnie wolontariusze zajmują się układaniem gigantycznej mozaiki na jednej z tanecznych sal posiadłości. Podekscytowani, oglądamy bajkowy film promocyjny – ktoś ćwiczy na nim jogę, ktoś inny nurkuje w basenie; w przebitkach słońce prześwieca przez piękne pokoje i las.
⠀
✨ Marzenie! – myślę, a serce mało nie wyskakuje mi z piersi. To będzie coś!
Na miejscu faktycznie opada mi szczęka – ale nie do końca z tego powodu, o jaki wcześniej je podejrzewałam.
Czym… Kim jest to miejsce? 😳
⠀
Przede mną rozpościera się krajobraz utopijnego pałacu. Tyle że z czasów świetności z poprzedniego stulecia. Na pierwszy rzut oka widać, że to zupełnie nie to. Że ta oferta to scam. Że trzeba zawinąć kiecę i brać nogi za pas…
⠀
Ale zdążyło mnie już zahipnotyzować. I zamiast odwrócić na pięcie i uciec – idę przed siebie.
🐉 Jak okiem sięgnąć – mozaiki. Lustra. Kolumny wijące się rzeźbionymi wężami pod sam sufit, a może i dalej. Labirynty korytarzy i pomieszczeń: ogromnych sal, maleńkich kryjówek. Wszystko w emblematach zwierząt i symboli: tygrysów, ptaków, księżyców, oczu…
⠀
Tylko pochłoniętych przez dżunglę. I czas.
To tutaj trafiła Alicja z Krainy Czarów – uderza mnie myśl.
🍄 Ilu psychodelików musiał próbować projektant tego miejsca?
⠀
[Koniec historii w komentarzu poniżej]
A do tego 👇
W zapisanych stories pełna relacja z miejsca, do którego jechaliśmy – vs to, które zastaliśmy, a na blogu historia z fotorelacją i komentarzem.
Linki @BIO
#jestsuper #dziennikizeswiata #bali #indonesia #blogpodrozniczy #blogpodróżniczy #wolontariat #workaway](https://www.jest-super.com/wp-content/plugins/instagram-feed/img/placeholder.png)